Frans moest vluchten om genoeg te kunnen eten
Het was winter, oorlog en veel mensen hadden honger. In de laatste winter van de Tweede Wereldoorlog hadden miljoenen mensen in het westen van Nederland niet genoeg te eten.
In steden als Den Haag, Amsterdam en Rotterdam waren de problemen het grootst. Door de oorlog was voedsel heel duur geworden en op sommige plekken helemaal niet meer te krijgen.
Kinderen
Ook veel kinderen waren erg mager en ziek, omdat ze niet genoeg te eten kregen. Om te zorgen dat deze kinderen niet uithongerden, werden ze door hun ouders naar het platteland gestuurd. Want daar was nog wel genoeg te eten.
Dat overkwam ook Frans van 11 uit Den Haag. Samen met zijn broertje Jos werd hij op de boot naar Friesland gezet. 's Avonds laat vertrokken ze met een schip vanuit Den Haag naar het noorden van het land.
We zaten met 150 kinderen in het ruim, boven op elkaar. Het was er donker, koud en eng. Het was een vreselijke reis.
De reis met de boot naar het platteland was zwaar. Kinderen lagen boven op elkaar. Veel van hen waren ziek en moesten overgeven. Frans weet nog dat het heel erg stonk op de boot.
Achterin het ruim stonden twee tonnen. Daarin moesten de kinderen poepen en plassen. En als die omvielen kwam alle poep en pies in het stro terecht.
Dat stonk als de pest!
Frans was de hele reis erg bang. Hij had geen idee hoe lang de reis zou duren en waar hij uiteindelijk terecht zou komen.
We hebben het verhaal van Frans verteld in een speciale uitzending van het Jeugdjournaal over de bevrijding. Je ziet de video hieronder.
Na een reis van vijf dagen kwamen Frans en zijn broertje aan in Friesland. Ze werden naar een pleeggezin in het dorpje Tzum gebracht. Daar bleven ze een aantal maanden logeren. Via brieven hield Frans contact met zijn ouders in Den Haag. Frans had een hele fijne tijd bij het pleeggezin. Hij leerde zelfs Fries spreken.
Bevrijd
Na de bevrijding gingen Frans en zijn broertje terug naar Den Haag, maar de broers bleven contact houden met de Friese familie. Zo gingen ze met kerstmis alweer terug naar Tzum.
Frans is nu 86 jaar oud en woont nog steeds in Den Haag. En hij heeft hij nog altijd contact met het pleeggezin. Zijn verhaal wil hij graag delen met andere mensen. Zo was het verhaal van Frans ook al eens te zien in het verzetsmuseum voor kinderen. En vertelde hij dus zijn verhaal aan het Jeugdjournaal voor onze speciale uitzending op 4 mei:
