De bevrijders lieten het dorp van Kees overstromen
"Ik zag de bommen vallen", vertelt Kees. Tijdens de Tweede Wereldoorlog gebeurde er iets spannends in zijn dorp Westkapelle en Kees heeft het allemaal meegemaakt. Nu vertelt hij zijn verhaal. Over vliegtuigen, bommen, bevrijders en natte voeten.
Oorlog
Toen Kees 8 jaar was, begon de oorlog. Duitse soldaten vielen Nederland binnen en Nederland werd bezet. Iedereen moest doen wat de Duitsers wilden. Tijdens de oorlog gebeurde er eerst niet zo veel in Westkapelle. Er waren wel Duitse soldaten in het dorp, maar het gewone leven ging eigenlijk door.
Maar in 1944 veranderde dit. Delen van het land werden bevrijd. Het werd volgens Kees steeds spannender.
Niemand wist wat er ging gebeuren. Het was al zo lang oorlog.
"Mijn vader had een schuilkelder gegraven in de tuin, en mijn moeder verzamelde kleren en eten", vertelt Kees. "Iedereen wist wat hij moest doen als we moesten vluchten. Op 2 oktober werden er briefjes uit een vliegtuig gegooid. Daarop stond dat iedereen een veilige plek moest gaan. Maar die briefjes had niet iedereen gelezen.
Schuilkelder
Kees werd zenuwachtig. Een dag later kwamen er honderden vliegtuigen van de bevrijders. Ze vlogen over zee richting Westkapelle. Kees en zijn familie wisten wat ze moesten doen, ze gingen naar de schuilkelder. Het was een angstig moment.
We hoorde veel gedreun. Ik zat te beven en te schudden in de schuilkelder. Het was verschrikkelijk.
De vliegtuigen lieten bommen vallen. Die kwamen terecht op het dorp en op de dijk. Het zorgde voor veel schade. Huizen werden verwoest en er kwam een gat in de dijk. Hierdoor stroomde er water uit de zee zo het land in. Kees zag het gebeuren. "We kwamen uit de schuilkelder en wat we toen zagen was vreselijk. Je keek zo de zee in."
We hebben het verhaal van Kees verteld in een speciale uitzending van het Jeugdjournaal over de oorlog en de bevrijding. Je ziet de video hieronder.
De bevrijders maakten de dijk van Westkapelle expres kapot. Ze wilden de Duitse soldaten dwarszitten. Ze hoopten dat de soldaten zouden vluchten. Daarom gooiden ze ook bommen op andere dijken in Zeeland. Hierdoor stond uiteindelijk een groot stuk van het gebied Walcheren onder water.,
Droog
Na de bommen zag het leven van Kees er anders uit. Hij ging met zijn familie naar een gebied dat niet was overstroomd, de stad Domburg. Er waren veel mensen uit Westkapelle naar Domburg gevlucht.
In Domburg speelden we veel bij het water, en we gingen weer naar school. We vermaakten ons wel.
Zeeland werd vlak na het bombardement bevrijd. Maar het duurde nog best lang voordat de dijk weer was gemaakt. Er waren te weinig spullen en materialen om de dijk snel te repareren. Pas na een jaar lukte dit en stopten de overstromingen.
Terug naar huis
Kees kon hierna terug naar Westkapelle. Hij ging naar het huis van zijn opa en oma, maar het was een enorme bende. Er lag overal modder en de vloer was verrot. De jaren hierna is er veel puin opgeruimd in het dorp. Ook zijn er straten aangelegd en nieuwe woningen gebouwd. Uiteindelijk was er niets meer te zien van de ramp.
En nu?
Nu woont Kees nog steeds in zijn dorp Westkapelle. Hij is inmiddels 88 jaar. Zijn verhaal over de oorlog heeft hij opgeschreven. En soms vertelt hij erover op scholen in de buurt. Hij hoopt dat de inwoners van zijn dorp zoiets verschrikkelijks nooit hoeven meemaken.
Je kon het verhaal van Kees zien in een speciale uitzending van het Jeugdjournaal over de Tweede Wereldoorlog:
